معنی آهن گذار در فرهنگ فارسی عمید

آنکه تیر و مانند آن را از آهن بگذراند، کنایه از قوی، نیرومند، شمار سپه آمدش صدهزار / همه شیرمردان آهن گذار (فردوسی۲ - ۸۴۶) ، هر چیز که ازآهن بگذرد مثلاً تیغ آهن گذار، کجا تیغ و ژوپین آهن گذار / کجا نیزه و گرزۀ گاوسار (فردوسی - ۳/۳۸۸)

معنی آهن گذار در لغت نامه دهخدا

که از آهن گذراند تیر و جز آن را. که از آهن گذرد، تیغ و مانند آن:، شماره سپاه آمدش صدهزار، همه شیرمردان آهن گذار.، فردوسی.، بگفتش بدین تیغ آهن گذار، بکینه برآرم از ایشان دمار.، فردوسی.، کجا تیغ و زوبین آهن گذار، کجا نیزه و گرزۀ گاوسار؟، فردوسی.، همیدون پیاده پس ِ نیزه دار، ابا جوشن و تیر آهن گذار.، فردوسی.، مرا تیر و پیکان آهن گذار، همی بر برهنه نیاید بکار.، فردوسی

معنی آهن گذار در فرهنگ لغت هوشیار

آنکه تیر و مانند آنرا از آهن گذراند: مردان آهن گذار، آنکه از آهن گذرد: تیغ آهن گذار

معنی آهن گذار در فرهنگ فارسی معین

کسی که تیر را از آهن بگذراند

معنی آهن گذار - جستجوی لغت در جدول جو

آهن گذار

فرهنگ فارسی عمید

آهن گذار

لغت نامه دهخدا

آهن گذار

فرهنگ لغت هوشیار

آهن گذار

فرهنگ فارسی معین

آهن گداز

آنکه یا آنچه آهن را ذوب می کند، گدازندۀ آهن

فرهنگ فارسی عمید

آهن کار

پیشه وری که آلات و ادوات آهنی می سازد، آهنگر، آهن کوب

فرهنگ فارسی عمید

آسان گذار

کسی که زندگانی را به خود سخت نگیرد و غصۀ بیش و کم نخورد، آنکه عمر را به خوشی و آسانی بگذراند، برای مثال به آسان گذاری دمی می شمار / که آسان زید مرد آسان گذار (نظامی۵ - ۹۹۵)

فرهنگ فارسی عمید

آهن شیار

آهن جفت، گاوآهن

فرهنگ فارسی عمید

که گذار

(تَ لَوْ وُ پَ)

گذرنده از کوه. عبورکننده از کوه. کوه پیما. کوه نورد:
از سر گوی زیر او برخاست
آن که که گذار بحرگذر.
فرخی (دیوان چ عبدالرسولی ص 127)

لغت نامه دهخدا

آسان گذار

(خوا / خا هََ دَ / دِ)

سمح:
رفیقی نیک یار از لشکری به
دلی آسان گذار از کشوری به.
(ویس و رامین).
، سهل انگار. مسامح. سهل

لغت نامه دهخدا

آب گذار

(گُ)

معبر آب. آبگذر

لغت نامه دهخدا

آهن گاو

(هََ)

گاوآهن. آهن جفت. ایمر. ایمد. سپار

لغت نامه دهخدا

کین گذار

(تَ / تُو بَ / بِ فَ)

کینه کش. (آنندراج). منتقم و انتقام کشندۀ بدیها و زیانها. (ناظم الاطباء). انتقامجو:
به نزد بهو نامۀ کین گذار
بفرمود پرخشم و پرکارزار.
اسدی.
، کسی که دارای خشم بسیار باشد و طالب پاداش بدیها بود. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دین گذار

(عَ رَ زَ دَ / دِ)

که دین را فروگذارد. که دین را رها کند:
با چو تو دنیاطلب دین گذار
بانگ برآورده رقیبان بار.
نظامی

لغت نامه دهخدا

آهن گداز

(رَ)

آنکه آهن گدازد:
بر این روزگاری برآمد براز (ظ: دراز)
دم آتش و رنج آهن گداز
گهرها یک اندر دگر ساختند
وزآن آتش تیز بگداختند.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

آهن شیار

(هََ)

ایمر. خیش. آماج. سنه. آهن آماج. آهن خیش. آهن جفت. سپار